Vladimir Mayakovski, A.Oktay

VLADIMIR MAYAKOVSKIBir kez daha kucakla benikara-büyüsüyle bağlandığım gece;mağma ve kemik tayfunları,yağmur sularında sürüklenen bir mektubunsar'alı yazısı gibi silikleşen ün;ölümün tunçtan dökülme flütüakkora kesmiş yüreğimi titrewtmiyor;Gece,uçurumlarında belleğinkılık değiştiren hayalet,insan bir tansıkdiye yinele;çünkü sözcüklerin külünden doğduyaralı oğlun.Oğlunum,soy kütüğünden intihar ve cinnetkıya ve zindansızdıran Kent;siyah sahtiyan!Gölgemle kaplanırdı bir zamanlar,rahmin olan sokaklarında;çırakların gündüz düşleriyle uyuya kalmışmürettiphanelerinde,alanları dolduran göstericilerinino iskeletler operası şarkıcılarınınalevden hançeresinde,yitik tundraların rüzgârlarıylainliyorum;üzerimde haksız bir küşümve suçlamalar,taşta dövülen mürekkep balığınınetinde boğulan çığlığıylainliyorum.Kent! Siyah sahtiyan!Sen ki sevişiyormuş gibititredin bir vakitler şiirlerimle,duy beni.Dün müydü bugün müydü bilmiyorum,yağıyor karuzaktan duyulankederli bir ninni gibi;Keder,mayam benim;çoğunluğun okuyamadığıokuyanınsa horladığı simyam,kederyakut parıltılı gömüm!Gizemli Güldürü'nünyasaklandığı gündenMakbet'ler gününden beriçocukluğumda göğsüme bastırdığımsıcak bir somun gibiısıyıtorsun beni.Çalıyor saat!Başlangıç sondurson da başlangıç;"ayağa kalkılan             saattir bu, konuşulan saatyüzyıllarla,          tarihle,              evrenle."İçinden geçiyorum tarrakalarlatüm zamanlarımın:Baumann'ı anma gösterisinden dönüyorumasit gibi gözlerimi yakıyorcinayetin öfkesi;Petersburg Luna Parkı'ndayım aynı sıraTrajedi kırıyor sarkık çenelerinietobur kara-kamu'nun;Jübile'mde miyim yoksagöğsümde buzuldan bir çiçek;ve içimdeo hiç dinmeyen kar sesi:"şairimiz" diye haykırıyorişçiler"haksızsın" diye bağırıyoraparatçik;burcum, gizemli Yengeçesirge ve büyütdevrimden başka bir şey olmayanşiirimi.Nasıl da akıp gitti günleryaratılan bir dünyanın çoşkusunda,kutusundan taunlar yayan imgelemyabanıl afişleryürüyüş kollarıelektrikMancınık ateşleriyle yanıyorsun hâlâEkim gecesi.Lili,Denizin üstünde bir gül,uzaklaşıyor yüzünbayraklar           flamalar,                     kasketler arasında;yaşamım gibi.Bir cehennem özdeyişifısıldıyor Çehov: "Nasılyalnız yatacaksam mezarımdaöyle yalnız yaşıyorum".Blok da"kaos doğuştan içimde"diye yazıyorgecenin mürekkebiyle.Öz kardeşlerim. Suç ortaklarım.Sözcükler de ikizler gibi,kanıyorya da düş görüyorötekisiyle.Biliyor ve canımı basıyorum altına:Meleğin sözüDeccal'ın da."Dize getiremeyecek beni utanç"Gördüm ve yitirdimkent kadar doğurgan ve ölümcülo yüzü           bayraklar,                          flamalar,                                         kasketler arasında;1916'da bilicisiydim sonumunve şunları kazıdımşerareler çıkaran parmaklarımlaher kapıya:"Mayakovski sokağı derler        bin yıldan beri bu sokağaCanına kıydığı yer burası işte        sevgilisinin kapısında."Ödeşmiyorum seninlesevgili yaşam,uzlaşmıyorum daYatırın benisamanyolumdan tabutuma.