İkaros'un Ölümü, M.C.Anday

Pieter Bruegel de Oude - De val van IcarusİKAROS'UN ÖLÜMÜ Doğum çoğuldur, ölüm tekilMumdandı aç tutkumun kanatlarıUçuyordum sevinç içinde.Herkes işinde gücündeydiYok olmuş damlar ki unuttum.Ve güneşin basamağından döndüm geriÜfür üfürü uçardı yalnızlıkZamansızlığın kanadı yalnızlık.Hiç yıldız doğmadı ben gökte ikenNe düşlediğimi unuttum.Çift sürüyordu bir köylü iki büklümKalkmak üzereydi ak bir gemi limandanDenize düşeni kimse görmedi.Herkes işinde gücündeydiVe acı çekmeği unuttum.Belleğimde hâlâ gökyüzü dünyaYüreğin yaban arısı yalnızlıkYaşantısız daldı yalnızlık.Tükenmiş tutkumun neşeli ağırlığıGöksel erincimi unuttum.Ölmeden bütün sabahlarımı unuttumDenize düşeni kimse görmediGökten indiğimi kimse görmedi.Ak bir gemi kalkıyordu limandanGörmediklerimi unuttum.Bölünmemişti tarihsiz günVarlığın kanatsız adı yalnızlıkSudan dışarda kalmış ayaktı yalnızlık.Soyağacına tırmanmıştım putsuz tanrınınÖlümün dilini unuttum.Düşüncem yavaş yavaş giriyordu varolanaTam bir uygunluk yoktu aramızdaSaydam yağmur gibiydi canlandıran ölüm.Herkes işinde gücündeydiOlanı biteni unuttum.Yaşadığıma inanılmaz benimMasal kahramanı gibiyimKimse görmeden yittim gittim.