ARALIK
Karda yürü bir akşam, üzgün, hafif, içkiliucuz basma giyimli nice sıkıntılardanve hep aynı, aynı şehirlerden yorulur kişiyalnız kendine çıkmayı ister her mısradan.
Parklarda yalnızlığını gezmeye götürmekçocukça konuşmak, kestane yemek yanyana.Bir bulutu eskiyen ölülere benzetmekanılardan çizmek bir paketin arkasına.
Akılda yokken nelerden özlenir yolculuk?Örneğin pencereye çarpan bir kuş kanadı,yağmur sonrası bir sinema önü, bir çocukne kadar zengin kendince düşünmenin tadı.
Bütün bunlar kedi gözü avunmalar içinbazı unutmak da güzel her günkü yüzlerikapalı odaların, kapalı kişilerinbıktırır hiç ay ışığı görmemiş yerleri.
Hatırlamak için aşkları şaraplarunutmalı ölmek ve yitirmek korkusunu.Kapılar arkasında, gül ağacı kapılarkadınlar yaşar gözlerinde bir göl uykusu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder