Kim? Hoş kokulu kürklerle çevrilmiş solgun bir surat. Hareketleri ürkek ve gergin. Büyüteç gözlük kullanıyor. Evet: kısa bir hece. Kısa bir gülüş. Gözkapaklarının anlık inip kalkışı.
Sessiz bir kibir ve boyun eğişin izleriyle bezenmiş örümcek ağını andıran güzel bir el yazısı: nitelikli genç bir insana ait.
İsteksiz ama bir o kadar da rahat, konuşmaya başlıyorum. Swedenborg, Psödo-Areopagite, Miguel de Molinos, Joachim Abbas. Söyleyeceklerim bitti. Sınıf arkadaşı, halihazırda çarpık olan bedenini daha da eğip bükerek aksansız bir Viyana İtalyancası ile mırıldanıyor: Che Coltura! Uzun gözkapakları açılıp kapanıyor. Kadifemsi gözbebeklerinde iğne gibi yakıcı bir pırıltı titreşmekte.
Yüksek topukların çıkarttığı ses taş basamaklarda yankılanıyor. Şatoda kıştan kalma bir hava; duvara asılı zırhlar, döner merdivenin tırabzanlarının gerisinde kaba, demir aplikler. Ayakkabı topuklarının çıkarttığı yüksek, içi boş ses. Aşağıda birisi siz hanımefendiyle görüşmek ister.
Burnunu hiç silmiyor. Bir ifade biçimi: daha çoğu için daha azı.
Sylvia Beach and James Joyce, outside her store, Shakespeare & Company, 1921 from The Publishing History of Ulysses
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder